Vakantie

Ik schreef het eigenlijk vorige week al: moeders van jonge kinderen kunnen eigenlijk helemaal geen vakantie houden. Ons werk gaat altijd door en soms denk ik wel eens dat we juist in de vakantie nog veel drukker zijn dan wanneer de kinderen naar school gaan. Het is wel zo dat wanneer ik aan vakantie denk, ik direct een instant geluksgevoel heb. Pavlov. Of niet? Ik heb mijn verwachtingen in ieder geval wel een beetje moeten bijstellen sinds dat ik schoolgaande kinderen heb...

Kleuter gaat sinds februari van dit jaar naar school. Dat is gek, zo’n leeg en stil huis ineens. Ik ben nog zwanger van Baby en Peuter loopt een beetje doelloos door het huis te zoeken naar haar speelkameraadje. Dat Kleuter er niet is went echt ontzettend snel! Griezelig snel. In dezen is loslaten absoluut geen issue. Na twee weken school heeft hij vakantie. Dat is wel even een dingetje…

Onze Kleuter is danig gesteld op zijn ritme en regelmaat. Het is een bijdehand ventje die met zijn prille vier jaar al een akelig verband heeft gevonden tussen oorzaak-gevolg. Mij is altijd geleerd dat oorzaak-gevolg iets is wat in de late puberteit en vroege adolescentie volgroeid is. Ik kan je zeggen dat ik mijn hart vasthoud wat dat dan nog gaat betekenen voor de toekomst. Kleuter gaat vast de politiek in. Beleidsplannen schrijven voor het jonge volk van de wereld.

Hoe dan ook. Die ritme en regelmaat. School voelt als een warm bad voor hem. Elke dag hetzelfde, een lieve juf, leuke kinderen en ontzettend veel te doen. Het is wel even balen dat er ook ‘korte dagen’ bestaan. Dan mist de uitdaging en raakt onze Kleuter gefrustreerd omdat zijn hoofd op pauze moet. Zo dus ook in de voorjaarsvakantie. Kleuter snapt er niets van en zeurt een week lang om zijn vriendjes. Elke avond voor het slapengaan: ‘Mamma, als het weer donker en weer licht wordt, mag ik dan weer naar school?’

Na een paar keer nul op rekest te hebben gekregen wordt hij gefrustreerd. School is leuk. Thuis niet. Zo is het gewoon in zijn Kleuter-waarheid.  ‘Waarom moeten we vakantie? Ik wil naar school!!’ En zo begint de rest van een lange week vakantie. Ik vind er niks aan. Kleuter niet. Peuter wel, want die heeft ik elk geval een speelkameraadje. Ook al is ‘ie dan boos.

School begint weer en Kleuter is weer in de zevende hemel. De meivakantie is pittig, maar gaat al wat beter. Baby is ons gezin komen versterken en dat zorgt voor wat nieuws. Kleuter heeft afleiding.
De aanloop naar de zomervakantie is een ander verhaal. Kleuter begrijpt niets van het concept ‘zomervakantie’. Ik geloof ook niet dat het daadwerkelijk tot hem doordringt wanneer we proberen uit te leggen wat dit nu eigenlijk betekent. Hij voelt wel aan dat er iets heel bijzonders te gebeuren staat, want iedereen op school raakt in een soort van jubelstemming.

Uiteindelijk is het zover! Vakantie! Ik zie Kleuter nog de school uit komen rennen. Helemaal dol, maar ik kan ook direct zien dat hij niet weet waarom. Hij is dol en uitgelaten omdat iedereen dat is en het dus klaarblijkelijk zo hoort.

De eerste dag gaat wel oké. Hij is razend druk. Ik geloof niet dat ik hem ooit zoveel rondjes achter elkaar heb zien rennen. De hele middag gaat het door. De dag daarna gaat hij onverstoorbaar verder. De dag daarna vraagt hij of hij weer naar school mag. Als ik vertel dat hij nu zes weken thuis mag blijven ontstaat er kortsluiting.

Het jaar daarvoor zijn we met de auto naar Roemenië geweest. Kleuter heeft inmiddels de term ‘vakantie’ aan ‘Roemenië’ gekoppeld. De eerste week van de zomervakantie vraagt hij tussen het rennen door wanneer we naar Roemenië gaan. ‘Dan moeten we ook rijden in het donker hè mamma!’
De teleurstelling dat dat er dit jaar echt niet in zit met een pasgeboren baby – die bovendien ook al begint te brullen als de maxicosi überhaupt binnen haar blikveld komt – is groot. Hij blijft meerdere keren per dag kijken naar de foto die we aan de muur hebben hangen van die vakantie. ‘Mamma, dat was Roemenië hè? Gaan we daar dan nog een keer naar toe? Dan rijden we door het donker. Ik wil nog een keer op die glijbaan daar.’

De vakantie gaat verder en het rondrennen stopt. Hij begint weer wat meer te spelen en ik merk ook dat hij eindelijk wat meer uit zijn hoofd komt. Hij gaat weer dingen ondernemen. Dingen uitvinden. Hij werkt zich te pletter achter op de boerderij wanneer hij Man helpt. De vakantie doet hem echt goed. Ik zie een ontspannen, vrolijk kereltje. Hartstikke bruin en blakend van gezondheid.

De derde week is er een nieuwe explosie van emoties. ‘Ik mis mijn vrienden!!’ Dikke tranen. Kleuter wil echt weer naar school. Ik moet hem ook uitleggen dat sommige van zijn beste vrienden naar groep drie gaan en hij ze dus niet meer zoveel zal zien. ‘Maar wel op het schoolplein hè, mamma! Dan kunnen we nog samen spelen.’

Met de vijfde en de zesde week hebben we ons ritme als gezin weer mooi te pakken. De eerste weken kon ik echt reikhalzend uitkijken naar het einde van de vakantie. Ik had geen idee hoe ik zo’n rennende Kleuter zou moeten overleven. Er was geen greintje tijd meer voor mijn eigen dingen en over enig ritme of regelmaat nog maar niet te spreken!

Het blijkt dat we ook gewoon zelf een beetje tijd nodig hebben gehad, want inmiddels loopt het weer hartstikke gesmeerd. Kleuter heeft erg veel zin om naar school te gaan, dat blijft, maar het is niet meer trending topic. Als de eerste schooldag na de zomervakantie aanbreekt voel ik zelfs iets van teleurstelling dat de vakantie zo snel voorbij is gegaan!

De herfstvakantie is voor mij dan ook een periode om naar uit te kijken. De kinderen weer lekker om me heen. Een beetje aanrommelen in huis.

Natuurlijk. Wanneer ze naar school gaan dan is er hier meer orde in huis. Ik geniet er ook echt wel van dat het eens langer dan vijf minuten opgeruimd is. Het gelach en constante gekwebbel – of gebekvecht – van Kleuter en Peuter vind ik toch ook heerlijk. Ik ben er aan gehecht geraakt.

Eigenlijk mis je zoveel van je kinderen wanneer ze naar school gaan.

Ik had niet gedacht dat ik het zo zou beleven, zeker niet na de eerste week zomervakantie, maar het is echt zo: vakantie is écht nog steeds vakantie. Het genieten ziet er alleen een beetje anders uit dan ik gewend was.